MINIMALNE PRZETWARZANIE INFORMACJI
Jeżeli jednak refleksyjnie ustosunkować się do placebo, można dojść do wniosku, że skoro pigułka jest obojętna, to jednostka sama musi być odpowiedzialna za poprawę stanu fizjologicznego (por. Davison, Valins, 1969). Uświadomienie sobie tego mogłoby stać się racjonalną inspiracją do poszukiwania bezpośredniej drogi wywoływania poprawy swojego stanu bez odwoływania się do magicznej pigułki, która uzależnia sukces od innych ludzi. Jeżeli ludzie czegoś szukają, to oczywiście mają większą szansę, że to znajdą, niż wówczas, gdyby nie przyjdzie im nawet do głowy zapytać, czy to jest możliwe. Jeżeli okoliczności ciągle się zmieniają i może istnieć lepsza reakcja od tej jednej, na której bezrefleksyjnie polegamy, to prawie zawsze bycie refleksyjnym może być korzystne. Jasne jest już chyba, że mówiąc o bezrefleksyjności myślimy o czymś więcej niż tylko o minimalnym przetwarzaniu określonych informacji. Bezrefleksyjność może również charakteryzować sposób istnienia organizmu. Tak więc, wracając do naszego przykładu z baseballem, możemy być bezrefleksyjni, jeśli chodzi o to, jak trzymać kij baseballowy, a równocześnie znajdować się w stanie refleksyjności w stosunku do czegoś innego. Pomijając tę różnicę pomiędzy koncepcją minimalnego przetwarzania informacji a koncepcją refleksyjności/bezrefleksyjności, różnorodność sytuacji stosowanych we wszystkich wcześniej wspomnianych pracach dotyczących minimalnego przetwarzania informacji miała znaczenie przy formułowaniu twierdzeń o powszechnej bezrefleksyjności.