Epoka lodowcowa i zmutowana żywność roślinna
Rolnictwo pojawiło się pod koniec drugiej epoki lodowcowej w krajach Żyznego Półksiężyca. W tym konkretnym czasie – około 10 000 lat temu – dzika pszenica zmutowała tak, by ziarno pozostawało na łodydze, zamiast być rozsiewane przez wiatr, jak działo się to w wypadku innych odmian. Ta odmiana była hodowana i zjadana przez pierwszych rolników – tak zrodziło się rolnictwo. Rolnicy ci nadal zbierali i polowali, uzupełniając swe zróżnicowane biologicznie artykuły żywnościowe kilkoma z łatwością wyhodowanymi plonami.
Ludzie zaczęli kształtować dobór naturalny, wykorzystując sprzyjające naturalne mutacje, stosując w diecie konkretne uprawy jako pożywienie. Pojedyncza mutacja genetyczna, która spowodowała, że ziarno dzikiej pszenicy pozostawało na łodydze, gdyby nie było ludzi, byłaby mutacją śmiertelną, ponieważ nasiona roślin musiały być rozsiewane przez wiatr, by mogły się one rozmnażać. Jednak ludzie zainterweniowali i zmutowane rośliny z nasionami pozostającymi na łodydze zostały wybrane przez człowieka do zbierania i siania większej ilości pszenicy. Podobnie, z ponad 150 różnych gatunków groszku ludzie wybrali do hodowli ten, którego nasiona pozostawały w strąku.
Inne mutacje wybrane przez człowieka charakteryzują się cienką okrywą nasion i samozapłodnieniem. Cienka okrywa nasion sprzyjała łatwemu kiełkowaniu w zaoranej i nawodnionej glebie. Druga mutacja, samozapłodnienie, została wybrana, ponieważ cechy, które sprawiły, że rośliny stały się łatwe w uprawie, zostałyby utracone, gdyby rośliny krzyżowały się z dzikimi odmianami.
Udomowienie zwierząt również dokonało się na drodze współpracy. Ludzie zaczęli zamykać w zagrodach dzikie zwierzęta, które wykorzystywali do swoich potrzeb. Dla zwierząt jednak życie w pobliżu ludzi miało też swoje zalety.
Dlaczego rolnictwo powstało w krajach Żyznego Półksiężyca? 10 tys. lat temu warunki klimatyczne były sprzyjające, a teren pokryty był wieloma gatunkami traw o dużych nasionach, które mogły się przyczynić do powstania zmutowanych nasion pszenicy i jęczmienia, zachowujących ziarno na kłosach, co ułatwiało zbiory. W tej części świata sierp wynaleziono już 8500 lat p.n.e., by zbierać pszenicę. Przed udomowieniem zwierząt jedyną metodą przenoszenia rzeczy było dźwiganie ich na ludzkich plecach: kozy i owce mogły przenosić towary na duże odległości i jeszcze dostarczały nawozu w zamian za miejsce w zagrodzie i karmę. Taki postęp w transporcie pomógł rolnictwu powoli rozprzestrzenić się poprzez Bliski Wschód do Grecji około 6000 lat p.n.e.
