INNY EKSPERYMENT
Inny eksperyment, który podjęliśmy ze starszymi ludźmi, może pomóc nam zweryfikować te hipotezy. Stwierdziliśmy mianowicie, że stopniowy wzrost wymagań poznawczych spowodował w ciągu trzech tygodni poprawę długo- i krótkotrwałej pamięci badanych (Langer, Rodin, Beck, Spitzer, Weinman, 1979). Powtórne badanie wykazało również, że leczenie refleksyjnością może korzystnie wpływać na zdrowie. Kiedy powróciliśmy po dwóch latach, stwierdziliśmy, że w grupie refleksyjnej zmarło tylko 7% osób, podczas gdy w każdej z dwóch grup kontrolnych około 30%. Jeżeli weźmiemy pod uwagę, że wielu z tych ludzi, którzy opuścili dom opieki, aby pójść do szpitala, również zmarło, wyniki będą jeszcze bardziej spektakularne: z grupy refleksyjnej zmarło 14%, natomiast w każdej z grup kontrolnych 53%. Dodatkowe badania żyjących ujawniły, że grupa, którą uznaliśmy za refleksyjną, była nią rzeczywiście. Na przykład należące do niej osoby wymieniały spontanicznie więcej cech swoich współlokatorów i bardziej szczegółowo opisywały swoje pokoje (Langer, Beck, Janoff-Bulman, Timko, 1984).W tym samym badaniu zajmowaliśmy się też zależnością między refleksyjnością a etykietowaniem ludzi jako starców.